TEATR DIALOG W STOŁECZNYM CENTRUM EDUKACJI KULTURALNEJ

Myśl o połączeniu ludzi w dążeniu do wspólnego celu sięga marca 1995 roku. Wtedy to Teatr Dialog, działający pod patronatem Agencji Artystycznej Dialog wystawił pierwszą premierę na scenie Teatru Staromiejskiego. Była to jednoaktówka Aleksandra Fredry p.t. Świeczka zgasła w reżyserii Dariusza Gabryelewicza. W spektaklu wzięli udział Izabela Nowakowska i Dariusz Gabryelewicz.

Na III Uniwersalnym Przeglądzie Artystycznym PUPA’95 spektakl zdobył nagrody za najlepszą rolę kobiecą, reżyserię, rolę męską oraz nagrodę prasową dla najlepszego spektaklu.

W tym momencie rozpoczęła się współpraca nieformalnej grupy pod nazwą Teatr Dialog ze Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalnej.
W sezonie 1995/1996 wystawiliśmy dwa spektakle: Szklana menażeria Tennessee Williamsa, reż. D. Gabryelewicz (w obsadzie: I. Nowakowska, N. Dołowy, R. Krakowiak, O. Rojecki) Billy kłamca Keitha Waterhouse i Willisa Halla, reż. D. Gabryelewicz (w obsadzie: J. Mariańska, A. Kowalska, M. Marczewski, D. Gabryelewicz, M. Kapica, J. Stefankowska, A. Szeska-Plewako, I. Sidorowska).

Na Uniwersalnym Przeglądzie Artystycznym PUPA’96 sztuka "Billy kłamca" zdobyła nagrodę za najlepszy spektakl małej sceny oraz wyróżnienie w kategorii: reżyseria.

UDZIAŁ W FILMIE I PIERWSZY SPEKTAKL MUZYCZNY

W tym samym sezonie zespół młodzieżowej grupy został zaproszony do udziału w filmie Drama o Gałczyńskim w reżyserii Mariusza Malinowskiego (produkcja: Alliance dla TV Edukacyjnej Programu TVP1). Kolejne realizacje to: Serenada Sławomira Mrożka (1997), Można i tak na podstawie Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, Dekameron wg Giovanni Boccaccia (1998) oraz spektakl muzyczny Królewna Śnieżka wg braci Grimm z piosenkami Mariana Hemara i muzyką Franka Churchilla (1999).

STUDIO TEATRALNE NA OCHOCIE

Od września 1999 roku grupa przenosi działalność do Klubu Nauczyciela na ul. Radomskiej 13/21 (obecnie: Centrum Artystyczne Radomska), gdzie powstaje Studio Teatralne Dialog z dwuletnim programem edukacyjnym.

Wśród wykładowców są:
  • Jan Kulczycki (interpretacja wiersza i prozy),
  • Alicja Malinowska (praca nad słowem),
  • Helena Grzelachowska (konsultacje logopedyczne),
  • Grażyna Porycka (taniec).

  • W 2001 roku spektakl Igraszki z diabłem Jana Drdy w reżyserii Maksa Szyłkiewicza otrzymuje Brązowego Ikara w kategorii: teatry młodzieżowe na Jesiennych Konfrontacjach Artystycznych (zasięg wojewódzki) organizowanych przez Stołeczne Centrum Edukacji Kulturalnej w Warszawie.

    CENTRUM KULTURY I SCENA ZAWODOWA

    W latach 2003 – 2005 prowadziliśmy na Pradze Południe w Warszawie działalność pod nazwą Centrum Kultury Teatralnej Dialog przy ul. Kobielskiej. Były to stałe zajęcia plastyczne, muzyczne, taneczne i teatralne dla dzieci i młodzieży w wieku od 3 do 18 lat.

    Pierwszą realizacją sceny zawodowej Teatru Dialog jest spektakl muzyczno-poetycki Bez względu na epokę miłość jest wszystkim, co istnieje (2002). W 2003 roku Teatr Dialog (scena zawodowa) wystawił w koprodukcji z Agencją Artystyczną Dialog oraz Musical Sukces musical dla dzieci Kopciuszek z librettem Jacka Getnera i muzyką Filipa Dregera w reżyserii Dariusza Gabryelewicza (w obsadzie: Bożena Furczyk, Marta Czerska, Jakub Wocial, Magdalena Depczyk, Marta Kuszakiewicz, Marzena Montewka, Patrycja Lipińska, Anna Nakonieczna oraz dzieci z Ogniska Teatralnego przy Teatrze Ochoty w Warszawie: Jan Grochowski, Natalia Koczko, Magdalena Latoszek, Krystian Piekut, Dominik Siebeneichen, Natalia Wiśniewska i Adrian Żuchewicz).

    WSPÓŁPRACA Z OGNISKIEM TEATRALNYM TEATRU OCHOTY

    We współpracy z Ogniskiem Teatralnym przy Teatrze Ochoty powstała Grupa Teatralna Parcours, która składała ze słuchaczy i absolwentów Ogniska Teatralnego oraz osób gościnnie zaproszonych do współpracy. Pod tą nazwą zrealizowaliśmy dwie premiery na scenie Teatru Ochoty w Warszawie. Były to: Zabawa jak nigdy Williama Saroyana (2005) oraz Romeo i Julia Williama Shakespeare’a (2007) – obie w reżyserii Dariusza Gabryelewicza.

    NOWY START

    Nawiązując do bogatej działalności Teatru Dialog oraz Grupy Teatralnej Parcours postanowiliśmy zarejestrować oficjalnie Stowarzyszenie Artystyczne KMT. I tak w marcu 2009 roku otworzyliśmy nowy rozdział naszej historii.
    MOTTO
    Bardziej wierzę w marzenia niż w statystyki
    (ze sztuki „Zabawa jak nigdy” Williama Saroyana)